Powrót

Jesteśmy znów...
W nowym świecie, o starym przypomina tylko blizna na szyi.
Jest dobrze. Nela zdrowa, pełna życia, psoci, bawi się, próbuje ile może... typowa trzylatka :-). Najkochańsza na świecie :-). Wszędzie Jej pełno, wszystkiego jest ciekawa, wszystko komentuje.
Nela okazała się być prawdziwą gadułą. Uwielbiam Jej historyjki, opowiadane na gorąco, zbitek tego, co usłyszy, zobaczy, wzbogacone Jej mega wielką wyobraźnią i poczuciem humoru.
Właściwie chyba już nie pamiętam, że kiedyś było inaczej. Chyba przestałam się o Nią bać, tak jak kiedyś, dzień w dzień, cały czas, bezustannie. Spuszczam Ją z oczu, pozwalam samej schodzić do ogrodu (całe trzy piętra), nie asystuję na placu zabaw, przestałam patrzeć na każdy Jej krok. Nie różnimy się już od innych.
Zaczęłam myśleć o sobie, o swoich planach, o powrocie do pracy, o swoich potrzebach. Po tym najbardziej widzę, jak zmieniło się nasze (moje) życie od operacji.
We wrześniu czeka nas jeszcze wyjazd na kontrolę, ale myślę, że to będzie już naprawdę "kropka nad i".
Teraz moja kolej na pomaganie...